"Hrant Dink Vakfı" tarafından bağışlanmıştır.

Bu kitapta kullanılan fotoğraflar, Les Arméniens a La Veille du Génocide dans l’Empire Ottoman başlıklı çalışmadan (R. H. Kevorkian, P. B. Paboudjian; ARHIS, Paris, 1992) alınmıştır.

Olof Palme Merkezi’nin katkılarıyla...

Ali Bayramoğlu'nun önsözü ve Arus Yumul'un sonsözüyle.

Kitaptan bir bölüm: https://hrantdink.org/attachments/article/84/SessizliginSesiTurkiyeliErmenilerKonusuyor.pdf

Dizin var.

Önsöz, Ali Bayramoğlu
Türkiye’de Ermeni ve sanayici olmak
“Ermeni’yim demeye hakkım var”
“Babam Müslüman olunca annem evi terk etmiş”
“Musa Dağ’da 40 Gün’ü anneannemden dinledim”
“Ermeni’ysen doktor olacaksın”
Malatya’da Ermeni olmak
“Doğubayazıt’ta neden çok sivrisinek var, biliyor musun?”
“Ancak çok yakınlarıma anlatıyorum bunları”
“Kadıköylüyüm, bu şehrin parçasıyım”
“1915 tarihte kalmadı, kalmamalı da”
“Bu ülkede Ermeni olmak en kötü şey”
“TC vatandaşıyım ama Türk diyemiyorum kendime”
“Sadece bir kez sorun yaşadım”
“Rütbelerimi sökün, ben bu gayrimüslime hayatımı veririm”
“Haritayı kapan geliyor”
Sonsöz, Arus Yumul
Dizin

Gelin önce birbirimizi anlayalım...
Hrant Dink

Sessizliğin Sesi - Türkiyeli Ermeniler Konuşuyor, Olof Palme Merkezi’nin desteğiyle Hrant Dink Vakfı’nın 2011 yılı içinde gerçekleştirdiği Sözlü Tarih Projesi sonunda ortaya çıktı. Ferda Balancar’ın proje kapsamında yapılan görüşmelerden derlediği kitapta, İstanbul ve Anadolu’nun değişik kentlerinde yaşayan ve yaşları 19 ile 70 arasında değişen, 15 ‘Ermeni’nin hikâyesini kendi anlatımlarıyla okuyacaksınız. Doğumundan bugüne kadar Ermeni kimliğiyle yaşayanlar, kimliğini gizleyerek yaşamını sürdürenler, Müslümanlaşmış Ermeni olarak doğup sonradan Ermeni kimliğine geri dönenler ve hayatına Müslüman olarak devam edenler… Onların hikâyeleri tarihle ilgili hafızayı ve Türkiyeli Ermenilerin bugün yaşadıklarını içeriyor.

Bu çalışma, Türkiye’de yaşayan Ermenileri ve Ermeni toplumunun taşıdığı siyasi ve kültürel belleğin izlerini bulmak, kültürel varoluşun sürekliliğini ortaya çıkarmak, Ermeni kimliğine mensup kişilerin kendilerini ve ‘öteki’ni nasıl algıladığını bulmak ve böylelikle Türkiye’de halen yaşamakta olan Ermenilerin içinde bulundukları ‘gerçekliği’ siyasi, kültürel ve tarihsel boyutlarıyla yansıtmak amacını taşıyor.
Ali Bayramoğlu, önsözden

Bu hikâyeler ne kadar bireysel olursa olsun, ne kadar bir topluluğa aitmiş gibi görünürse görünsün aslında Ötekine yönelik duyulmayı bekleyen hikâyeler. Duyulmadığı sürece asıl amaçlarına ulaşamayacak. Zira konuşma edimini söz tek başına tamamlamaz, söylenen duyulmadan hep eksik kalmaya mahkûmdur. Zira alımlayıcısı olmayan sözler bir süre ortalıkta gezinir ama varlığını güçlü bir şekilde duyuramaz, toplumsal belleğe güçlü bir şekilde dokunamaz.
Arus Yumul, sonsözden.